นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[GyuMyung] How Percious Am I?
อันนี้เป็น os ของทูคิมแต่แต่งขึ้นมาจากอารมณ์ชั่ววูบของเราเอง อย่าได้หาสาระอะไรกับมันเลยค่ะ
ผู้เข้าชมรวม
1,031
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
1.03K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 8 ก.ย. 58 / 16:32 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
มาแล้วค่ะ ฟิคสั้นๆ ไร้สาระเบาๆของ คุณหนูโชกุน ฟิคเรื่องนี้เป็นคู่ของทูคิมนะคะ แต่งมาจากอารมณ์และจินต-มโนของเราล้วนๆ ยังไงก็ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคเรื่องนี้นะคะ
O W E N TM.
O W E N TM.
****มาดูกันค่ะว่าอะไรคือสาเหตุที่พี่กยูดูอารมณ์ดี๊ดีแต่ทำไมน้องแอลกลับดูซีดเซียว
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
How Percious Am I ?
“รี๊”
“แอลโอปป้า”
“แอลโอปป้าหล่อั”
แอลั้นหรอ...
นั่นสินะอนนี้เป็นแอลีว่าเป็นิมมยอู...
“แอลโอปป้า ยิ้มหน่อย่ะ”
ยิ้มั้นหรอ...
“มยอูฮยอแฟนๆบอให้ยิ้มหน่อย หน้าบึ้ไปแล้วนะ” มัเน่อวพูพร้อมับส่ยิ้มให้แฟนลับที่มารออินฟินิทที่สนามบินในอนเ้ารู่
“ฮยอื่นเ้าไปเลยอารม์ไม่่อยี” มัเน่อพูึ้นมาอีรั้และมอใบหน้ารึมๆอผู้เป็นพี่
“อืม” มยอูอบรับเบาๆในลำอและยับแว่นันแสีำเล็น้อย แล้ว้อเม้มปาเ้าหาันเมื่อหันไปมอพี่ให่ลีเอร์อวอย่าิมอยู
ำลัมออยู่สินะ...
สายาแบบนั้นมีไว้สำหรับมอนัมอูฮยอนนเียวสินะ...
หึ! เ็บนินะแล้วสินะมยอู...
“อินฟินิทเรียมสแนบาย” เสียส๊าฟพูึ้นมาเมื่อไ้เวลาอนเสิร์ใล้ะเริ่มแล้ว
“รับ” ทุนอบออไปพร้อมๆัน
“เอาล่ะทุนมา” ลีเอร์พูึ้นมา้วยท่าทีแ็ันและยื่นมือออไป้าหน้าเพื่อให้สมาิในววามือรวมันเพื่อสร้าวัและำลัใในารแสอนเสิร์วันนี้
“มาเร็ว” อูพี่รออวพูึ้นและวามือลไปบนมืออลีเอร์ทำให้น้อๆที่เหลือเอามือ้าหนึ่มาวา้อนๆัน อูฮยอนที่มาถึเป็นนสุท้ายึวามืออยู่้านบนสุ
“วันนี้อให้พวเราทำให้เ็มที่ ให้สมับที่แฟนๆรออย” อยูพูและวามืออี้าหนึ่้อนมือออูฮยอนที่อยู่้านบนสุ
มยอูเม้มปาเ้าหาันเล็น้อยเมื่อเห็นว่าอูฮยอนหันไปมอหน้าอยูแล้วหันลับไปามเิม แ่สิ่ที่ทำให้เาเ็บปวือสายาออยูที่มออูฮยอน ถึะแ่วูบหนึ่ แ่เา็เห็นมัน
“อให้ทำเ็มที่และสู้ไป้วยัน ไฟท์ิ้” อยูพูประโยสุท้ายออมา
“ไฟท์ิ้” ทุนพูึ้นมาพร้อมัน่อนะแยย้ายันไปเรียมพร้อม
“ผมอไปเ้าห้อน้ำ่อน” มยอูพูึ้นมา้วยน้ำเสียเรียบๆ่อนะเินไปเ้าห้อน้ำโยไม่ไ้สนใสายาอสมาิวและทีมานเลยแม้แ่น้อย
ไม่ไหวแล้วริๆ...
ไม่ว่าะรั้ไหนเา็ทนไม่ไ้สัรั้...
เาไม่รู้ว่า้อทำัวยัไ ไม่รู้ว่าทุวันนี้เาอยู่ในานะอะไรันแน่ วามสัมพันธ์ที่ลุมเรือมานานระหว่าเาับลีเอร์อว ลอเวลาที่ผ่านมาเาเป็นไ้แ่น้อายที่น่ารั น้อายที่อยมอูวามรัอพี่นโับพี่นที่สามอวมาโยลอ อยเฝ้ามออยู่ห่าๆ้วยวามเ็บปว แ่็ไม่ิะบอให้ใรรับรู้วามเ็บปวนี้อเา
นเมื่อไม่นานมานี้เาไม่รู้ว่าเิอะไรึ้นระหว่าสอนนี้ เาไม่เยรู้และไม่อยารับรู้ แ่อยู่ๆอยู็เปลี่ยนมาทำีับเามาว่าเมื่อ่อน ทำให้เารู้สึว่าเาเป็นนสำั แ่นั่น็เมื่ออยู่่อหน้าอูฮยอนเท่านั้น ยามใที่อูฮยอนเผลออยูมัะอยมอ้วยแววาที่ทำให้เาอยาะร้อไห้ทุรั้ที่เห็น เาไม่รู้ริๆว่าัวเอำลัอยู่ในานะอะไร
ระาษทิู่ราาแพถูึออมาาล่อและับลไปเบาๆที่วาทั้สอ้าที่น้ำาำลัเอ่อล้นออมา
ร้อไห้อีแล้วสินะ...
“มยอูยา ะถึเวลาแล้วนะ” น้ำเสียทีุ่้นเยพูึ้นมาพร้อมับลีเอร์อวที่เปิประูเ้ามาในห้อน้ำ มยอูรีบเ็น้ำาออทันที่อนะทิ้ระาษทิู่ที่เ็มไป้วยราบน้ำาลในถัยะและหันไปมอหน้านที่เพิ่เ้ามา
“ผมื่นเ้นเลยเ้ามาสบสิัวเอ” มยอูอบแล้วหันไปเ็วามพร้อมที่ระ
“ั้น็ไปันเถอะ” อยูบอพร้อมับเอื้อมมือไปว้ามืออนเป็นน้อและูออาห้อน้ำ
ารแสอนเสิร์ที่แฟนๆรออยเริ่มึ้น้วยวามื่นเ้นและีใอบรราแฟนลับาวไ้หวัน และบลไปอย่าสมบูร์แบบและเ็มไป้วยวามประทับใมามาย
“เฮ้อ ปวหลั” อยอลบ่นออมาเมื่อึ้นไปนั่บนรถทีเรียมไว้สำหรับยูนิเอฟอย่าพวเาเพื่อลับไปโรแรมที่พั
“ปวมาไหม” มยอูถาม้วยวามเป็นห่วเพราะเห็นว่าอยอลมีอาารปวหลัมานานแล้วนถึอนนี้็ยัไม่หาย
“อือ ปวมา” อยอลอบ
“ลับโรแรมเี๋ยวันทายาให้ โีเอายาทาแ้ปวมา้วย” มยอูบอ
“อ้อ” อยอลอบรับ
“ูอะไรอยู่หรออ” มยอูถามมัเน่ที่ำลัสนใอยู่ับารเลื่อนหน้าอโทรศัพท์ไปมาและยิ้มอย่าอารม์ีอยู่นเียว
“ูรูปาบ้านแฟนไ์อยู่น่ะฮยอ วันนี้ีััวันเิให้ผม้วย” อบอพร้อมับยับโทรศัพท์อัวเอให้นเป็นพีู่้วย
“นั่นสิบรรยาาศอบอุ่นมา” มยอูบอแล้วยิ้มออมาเมื่อมอูรูปพรีวิวาบ้าน่าๆ
“ูทรผมอูฮยอนฮยอสิ ลอ่ะ” อพูแล้วหัวเราะ้วยวามอบใเมื่อเห็นรูปอพี่นที่สามที่ทรผมี้ฟูเพราะไฟฟ้าสถิ
“อือ” มยอูอบเบาๆ อนนี้เาไม่ไ้สนใับสิ่ที่มัเน่อพูเลยเพราะเาำลัสนใรูปออยูที่ำลัมอนัมอูฮยอน ไม่ใ่แ่รูปเียว แ่เือบทุรูป
มออีแล้วสินะ...
ทำไม้อมอ้วยสายาแบบนั้น...
ทำไม้อทำอะไรที่มันลุมเรือ...
ทำไมไม่พูับเารๆ...
#อยู อูฮยอนืนีันเถอะ...
#อูฮยอนหายอนยูโอปป้าไ้แล้วนะ...
#ทำไมอยู้อเอาแ่แอบมอ้วย...
#อยูอยาืนีับอูฮยอน...
นาแฟนลับยัสามารถอ่านแววาออยูออ อยูอยาอโทษและอยาลับไปืนีับนัมอูฮยอนสินะ
“ทำไมฮยอมาอยู่นี่” มยอูถามเมื่อเห็นอยูำลันั่ื่มอยู่ในห้ออโฮวอน
“ทำไมถามฮยอแบบนั้นล่ะ” อยูถามพร้อมับมอหน้านที่เพิ่เ้ามาในห้อ้วยวามสสัย
“เปล่า ผมนึว่าฮยอะไปื่ม้านอับอ อยอล แล้ว็... อูฮยอนฮยอะอี” มยอูพูและมอสบานเป็นพี่้วยแววาเรียบเยไม่ไ้แสอะไรออมา
“ฮยอี้เียไป อยู่ินเหล้าเป็นเพื่อนโฮวอนีว่า” อยูอบ
“รับ โฮวอนฮยอและอูฮยอไปไหน” มยอูอบอยูสั้นๆ่อนะถามโฮวอนที่นั่อยู่้าๆอยู
“อูฮยอออไปื้อเหล้าเพิ่ม นายมาิน้วยันไหม” โฮวอนถาม
“ไม่เอา วันนี้เหนื่อยอยานอนแล้วแ่ะมายืมที่าร์แบฮยอเยๆ” มยอูอบ
“เอาอฮยอ็ไ้อยู่ในห้อ ไม่ไ้ล็อห้อไปเ้าไปเอาเลย” อยูบอ
“ไม่เป็นไรหรอฮยอผมไม่อยาวน ั้นผมอัว็แล้วัน” มยอูบอแล้วออาห้อทันที
“มยอููแปลๆไปนะพันี้ ไม่สิ อันนี้ะเป็นแอลล่ะมั้ฮยอ มยอูไม่รึมนานี้” โฮวอนพูึ้นมา
มยอูลับมาที่ห้ออัวเอแล้วถอนหายใออมา้วยวามอึอัใ เาไม่อยามอหน้าอยูในอนนี้เลยริๆ อนนี้ในหัวอเาเ็มไป้วยสายาออยูที่มีให้อูฮยอน เ็มไป้วย้อวามมามายอแฟนลับที่อยาให้ทั้สอลับมาืนีัน แล้วเาล่ะ เาไม่เยมั่นใเลยสัรั้ว่าอยูรัเา ไม่เยรู้ว่าัวเออยู่ในานะอะไร
บารั้เาะเป็นเพียแ่น้อายน่ารัๆอพี่ทั้สอนถ้าไม่มีเรื่อแบบนี้เิึ้น หลัาที่มีเรื่อัใันับอูฮยอน อยูมัะมาหาเาเหมือนับเห็นเาเป็นแ่ัวแทนั่วราวออูฮยอนะมาว่า เาไม่อบวามรู้สึที่เป็นอยู่แบบนี้เลย บารั้เวลาที่้อทำานร่วมันเา็อึอันอยาะถอยออมาไลๆ
อแ่อยูพูับเาให้ัเนว่าเาำลัอยู่ในานะอะไร อแ่บอว่าเา้อทำัยัไ อแ่พูออมาว่านอย่าเามันมี่าอะไรบ้าหรือเปล่า อแ่บอเา เาพร้อมะเ้าใทุอย่า เาไม่อบแบบนี้เลย ไม่อบที่้อมาแบรับวามรู้สึมามายแบบนี้ ไม่อบที่้อล้ำลืนฝืนทนับวามสัมพันธ์แบบนี้
แร๊!
เสียประูห้อนอนัึ้นลาึทำให้มยอูรู้สึัวื่นแ่็ไม่ไ้ลืมาึ้นไปมอูว่าใรที่เป็นนเปิประูเ้ามา เพราะเาิว่าอยอลน่าะลับมาแล้ว
“มยอูยา” เสียเรียทีุ่้นเยัึ้นมาทำให้หัวใอเาระุวูบึ้นมาทันที แ่เา็ไม่ไ้หันไปมอและยัหลับา่อไป
“หลับแล้วหรอ” เสียพูึ้นมาอีรั้พร้อมับที่นอนที่ยุบลไปเพราะเ้าอเสียเินมานั่ลบนเียอเา
“ทำไมสอสามวันมานี้ถึไ้ทำัวแปลๆับฮยอ”
‘เพราะฮยอทำให้ผมเป็นแบบนี้’ มยอูเถียในใ
“ฮยอไม่อบให้เราเป็นแบบนี้เลยริๆ”
‘ผม็ไม่อบที่ฮยอเป็นแบบนี้’
“ถ้าพันี้ฮยอวนในายมาไปฮยออโทษ”
‘มีแ่ฮยอนเียวแหละที่สามารถวนใผมแบบนี้ไ้’
“นอนไปเถอะ ฮยอไม่วนแล้ว” อยูบอแล้วถอนหายใออมาเบา
‘ฮยออยาะไปวนอูฮยอนฮยอมาว่าผมสินะ’
“ฮยอะลับไปนอนที่ห้อ ไม่ไ้ไปแวะที่ไหน” เสียพูึ้นมาอีรั้
‘แล้วทำไมฮยอ้อมารู้วามิผม้วย’
“ฮยอไปแล้วนะ ฝันีนะ”
“ฮยอ” มยอูเรียออไปในที่สุและลุึ้นมอนที่นั่อยู่บนเียอัวเอ นี่หรอสภาพนที่บอว่าะลับไปนอนที่ห้อ แล้วระเป๋าเสื้อผ้าที่วาอยู่้าเียมันืออะไรัน
“นึว่าะไม่ยอมื่นมาุยับฮยอแล้วะอี” อยูพูแล้วยิ้มให้นน้อ
“ผมมีเรื่อะถาม”
“เรื่อ...” อยูถาม
“เรื่ออฮยอับ...”
“อูฮยอน” อยูพู่อให้ แล้วมอูนที่พยัหน้าเบาๆ้วยสีหน้าเรียๆ
“ผมไม่รู้ว่าฮยอทะเลาะอะไรันมา แ่ถ้าฮยออยาะปรับวามเ้าใและอยาะืนีันผม็ไม่ไ้ว่าอะไร”
“ืนี” อยูทวนำพร้อมับเลิิ้วมออีฝ่าย้วยวามุน
“ถ้าฮยออยาปรับวามเ้าใ็ุยันีๆ ไม่้ออยแอบมอแบบนี้” มยอูพูึ้นมา
“แอบมอ” อยูทวนำอีรั้
“ใ่ ฮยอเลิแอบมออูฮยอนฮยอเถอะ นอื่นเารู้ันหมแล้วว่าฮยอิอะไร” มยอูพูเสียเบา
“แล้วนายิว่าฮยอิอะไรอยู่” อยูถามออไป
“ฮยออยาะลับไปืนีับอูฮยอนฮยอ” มยอูอบ้วยน้ำเสียหนัแน่นและมอสบาอยู
“ฮ่าๆ รระอนายนี่พลาไปเยอะเลยนะ” อยูพูแล้วหัวเราะออมา
“พลาหรอ”
“ฮยอไม่ไ้อยาะลับไปืนี ที่มออูฮยอนบ่อยๆเพราะบอสบอว่าอยาเห็นโมเมน์อฮยอับอูฮยอน แ่ฮยอะทำัวเหมือนเิมไม่ไ้เพราะฮยอับอูฮยอนบันไปแล้ว ฮยอึ้ออยมอและแสทาสายาให้พวแฟนลับที่้อารโมเมน์พวนั้นถ่ายรูปไปไล่ะ ฮ่าๆ” อยูบอแล้วหัวเราะออมานัวอเมื่อเห็นว่านเป็นน้อำลัมอหน้าเา้วยวามุน
“อย่ามาโห” มยอูพูึ้นมา เาไม่เื่อหรอ นอย่าอยูฮยอเ้าเล่ห์ะาย
“โหแล้วไ้อะไร ไ้หัวในายหรือไ อันนั้นฮยอไ้มาแล้วนี่”
“ฮยออย่ามาเปลี่ยนเรื่อนะ” มยอูพูแล้วหน้าึ้นสีระเรื่อึ้นมาทันที
“บอว่าไม่มีอะไร็ไม่มีอะไรสิ เื่อใันหน่อย” อยูพู้วยน้ำเสียริั
“อย่าับนอย่าฮยอมันน่าไว้ใไ้ั้นแหละ” มยอูพูออไป
“ฮยอนี่แหละที่ไว้ใไ้ที่สุ อย่ามัวแ่เถียันเลยนะึแล้วฮยอ่ว” อยูบอแล้วอ้าปาหาว
“แ่เรายัุยันไม่รู้เรื่อเลยนะ” มยอูแย้
“ฮยอะสรุปให้ฟั่ายๆนะ ฮยอับอูฮยอนอนนี้เป็นแ่พี่น้อร่วมว อนนี้อาะมอหน้าันไม่่อยิและไม่สนิทใัน แ่ไม่นานมันะีึ้นเอ นายอย่าลืมสิว่ายัไเรา้อทำเอร์วิสให้แฟนๆ ยัไ็้อมียูอู มีมยอยอล มีย่า ถึมันะเรียลไม่เรียลเมื่อแฟนๆ้อารเรา็้อทำให้ แ่นายมั่นใไ้เลยว่าฮยอับอูฮยอนไม่ไ้มีอะไรันแล้ว เป็นแ่เพื่อนร่วมว เหมือนนายับอยอลนั่นแหละ” อยูบอยืยาวและถอนหายใออมา
“แล้วับผมล่ะ... เป็นอะไรับฮยอ” มยอูถาม
“อืม อุส่าห์มานั่อธิบายให้ฟัยืยาวนานี้ยัไม่รู้อีหรอว่าเป็นอะไรับฮยอ สมวรแล้วที่ะถูผู้หิทิ้”
“ฮยอ” มยอูพูึ้นมา้วยวามไม่พอใ
“เอาน่านอนันเถอะฮยอ่วแล้ว” อยูพูึ้นมาเพื่อับท เาไม่อยามานั่ทะเลาะับเ็นถึเ้าหรอนะ ถึแม้ว่าารุยับมยอูะทำให้เามีวามสุ็ามเถอะ แ่ทำอย่าอื่นเาะมีวามสุมาว่านี้
“ไปนอนห้อฮยอโน่น เี๋ยวอยอล็ลับแล้ว” มยอูบอ
“อยอลไปนอนับโฮวอนแล้วมั้ นอนเถอะนะ” อยูบอแล้วเอื้อมมือไปปิโมไฟที่หัวเีย
“ฮยอะทำอะไร ไหนบอว่า่วไ”
“ริๆ็่ว แ่อนนี้ไม่่อย่วเท่าไหร่แล้ว”
“ฮยอะทำบ้าอะไรเนี่ย ฮยอยัไม่ไ้บอเลยนะว่าผมเป็นอะไรับฮยอันแน่”
“เี๋ยว็รู้เอแหละน่า”
สนามบินอินอน...
“หน้าีไปนะมยอู ไม่สบายหรือเปล่า” ผู้ัารร่าอวบอ้วนพูึ้นมา
“ผมนอนไม่่อยหลับ” มยอูอบแล้วหันไปยิ้มและโบมือทัทายแฟนๆ
“มยอูโอปป้า วันนี้เป็นมยอูหรอ”
“น่ารัั”
“มยอูโอปป้า”
มยอูั้นหรอ...
วันนี้เาลับมาเป็นมยอูแล้วสินะ...
ะมีใรรู้บ้าไหมว่าแอลือใบหน้าที่่อนวามเ็บปวอิมมยอูเอาไว้...
“อูอยู่ไหน อูล่ะ อูหายไปไหน อู มีใรเห็นอูไหม” อยูถามะที่ำลัเินฝ่าแฟนลับำนวนมาออไป
ะไม่ให้เาถามหาอูไ้ยัไในเมื่อ เมื่อืนนี้เาให้อู่วยวาแผนให้อยอลไปนอนที่ห้อับโฮวอนแล้วให้อูไปนอนที่ห้ออเาแทน ส่วนเาไปนอนับมยอู เรื่อนี้มีอูนเียวที่รู้ ไม่น่าปล่อยให้ลาสายาเลยริๆ ป่านนี้เอาไปพูับใรบ้า็ไม่รู้ ถ้าไอ้เ็แมวอเาเสียหายึ้นมาะทำยัไ
เาไม่อยาะบอหรอนะว่ารัเ็มึนนั่นมาแ่ไหน เารัเ็มึนนั่นมาว่าที่เ้าัวรู้อี นาเาบอยู่ับอูฮยอนเายัหาโอาสหยอเ็นั่นแทบลอเวลา ใรใ้ให้น่ารัมามายนานั้นล่ะ เ้าแมวัวีไม่รู้ัวหรอว่าเาแอบ้อมานานแ่ไหนแล้วนในที่สุ็มาถึวันที่เาไ้เป็นเ้าอแมวสมใสัทีหลัาที่ิมาหลายปีแล้ว ้ออบุอูฮยอนที่อเลิับเา้วยเหุผมที่ว่าเ้าันไม่ไ้
เาโอเนะถึะเ็บอยู่บ้าเหมือนัน แ่็ยัสามารถเป็นพี่น้อร่วมวันไ้ แ่มัน็ิอยู่รที่้อทำแฟนเอร์วิสนี่แหละที่ทำให้เ้าแมวน้อยอเาูหอยๆทุรั้ แ่เา็มีเหุผลอเานะ ่วนี้เาอบทำัวิับอยอลแล้ว็อูเพราะ้อารเบี่ยเบนวามสนใอแฟนๆ่าหา เาไม่อยาให้ทุนมอมยอูไม่ี ลัวทุนะิว่ามยอูเป็นมือที่สามวามรัอเา
เอาเถอะแ่อีไม่นานหรอ เานี่แหละะสร้าโมเมน์ยูมยอที่แสนะเรียลให้ทุนไ้เห็นเอ แ่วันนี้เา้อัารับอู่อน ป่านนี้ไปพูอะไรับใรบ้าแล้ว็ไม่รู้ เายัไม่อยาถูแมว่าายนะ แ่เมื่อืนนี้ว่าะปราบพยศไ้เล่นเอาเหนื่อยแทบแย่ แ่เห็นรอยยิ้มน่ารัๆับแ้มบุ๋มๆที่ยิ้มให้ล้ออแฟนๆแ่นี้เา็ีใแล้ว แ่หน้าีไปนะมยอูยา ราวหน้าฮยอะไม่วนนไม่ไ้นอนอีแล้ว...
ผลงานอื่นๆ ของ CHOKOONsDIARY ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ CHOKOONsDIARY
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น